Bloguję bo…

Szczerze mówiąc jak dla mnie to pytanie, na które usiłuję sobie sam odpowiedzieć i to wcale nie jest takie proste. Od pewnego czasu blogi wyrastają jak grzybki po deszczu. Nagle ludzie czują potrzebę dzielenia się swoimi doświadczeniami, przeżyciami i wieloma innymi faktami z życia swojego i innych. Nie ma w tym oczywiście nic złego, ale czy czasem nie jest tak, że sporo osób bloguje, bo akurat jest taka moda? Myślę, że takie przypuszczenie jest w tym przypadku jak najbardziej uzasadnione. W końcu w sieci możemy znaleźć mnóstwo blogów. Począwszy od najgłupszych, a skończywszy na naprawdę ciekawych, które tworzą ludzie, o których w zasadzie nic nie wiemy. Często nie są to nawet wykształceni ludzie, a mimo wszystko ich blogi niosą ze sobą wielką wartość merytoryczną i to pokazuje, że oprócz nieuków i debili pozostały jeszcze ukryte perełki w społeczeństwie.

Internet staje się coraz bardziej popularny wśród społeczeństwa na całym świecie, a dzięki temu posiadanie własnego bloga jest swego rodzaju naszą osobistą wizytówką w sieci i bardzo często pozwala nam się pokazać i wyłonić spośród tylu użytkowników.

Nie mam zamiaru powoływać się tutaj na socjologiczny punkt widzenia, który dość dokładnie opisuje i ma nam za zadanie uzmysłowić tę fascynację dzielenia się nawet prywatnymi faktami z naszego życia z innymi. Jedno jest pewne. Każdy ma swój własny pomysł i powód prowadzenia bloga.

Ja na pewno nie robię tego dla pieniędzy, ani dla sławy. Często pojawiają mi się pewne myśli w głowie, którymi chcę się podzielić z innymi, a nuż komuś się to na coś zda? Skłoni do przemyśleń na pewne tematy, czy w końcu będzie inspiracją do podjęcia jakiegoś pozytywnego działania. Myślę, ze wtedy mógłbym mówić o sukcesie mojego bloga, choć nawet jeśli kiedyś taka sytuacja zaistnieje, pewnie nigdy się o tym nie dowiem.